درمان منیسک دیسکوئید

درمان منیسک دیسکوئید

منیسک دیسکوئید (Discoid meniscus) یک شکل غیر طبیعی منیسک است که مینیسک خارجی به جای آن که بیشتر شبیه شکل C طبیعی باشد، به شکل یک بیضی یا دیسک توپر است.

منیسک دیسکوئید اغلب اختلال یک نقص مادرزادی است با حرکات چرخشی زانو، از جمله در ورزش هایی که نیاز به چرخش و یا تغییر جهت سریع دارند، رخ می دهد.

افراد مبتلا به منیسک دیسکوئید ممکن است تمام زندگی خود را طی کنند و هیچ مشکلی را تجربه نکنند فقط با خم و راست کردن احساس صدا داخل مفصل دارند. اگر منیسک دیسکوئید باعث درد یا ناراحتی نشود، نیازی به درمان نیست.

شکل غیر طبیعی و ضخیم مینیسک دیسکوئید احتمال پارگی و گیر افتادن آن بین سطوح مفصلی را افزایش می دهد و معمولا مینیسک دیسکوئید نسبت به مینیسک نرمال احتمال آسیب بیشتری دارد. در افرادی که مینیسک دیسکوئید دارند ممکن است بدون هیچ سابقه ی آسیب یا ضربه فرد علائم آسیب مینیسک را بروز دهد.

با توجه به خونرسانی ضعیف بافت مینیسک، در صورت آسیب دیدن آن احتمال ترمیم خود به خودی آن به شدت پایین است.

انواع منیسک دیسکوئید عبارتند از:

• ناکامل (incomplete) : این نوع منیسک دیسکویئد کمی ضخیم تر و گسترده تر از منیسک نرمال است و سطح بیشتری از سطوح مفصلی را می پوشاند اما کل سطح را کاور نمی کند.
• کامل (complete) : این نوع منیسک دیسکوئید کل سطح مفصلی استخوان ساق پا ( پلاتو تیبیا) را می پوشاند.
• Hypermobile wrisberg: در این نوع مینیسک دیسکوئید رباط هایی که مینیسک را به سطوح استخوان های ران و ساق پا وصل می کنند (meniscofemoral) وجود ندارند و مینیسک آزادانه درفضای مفصلی حرکت می کند و می تواند موجب صدای مفصل، درد و قفل شدن زانو شود.
• ring-shaped discoid meniscus

علائم آسیب منیسک دیسکوئید

شایع ترین علائم آسیب منیسک دیسکوئید شامل موارد زیر می باشد:

• درد
• سفتی و تورم
• قفل کردن و صدای زانو
• خالی کردن زانو
• ناتوانی در کامل صاف کردن زانو

جهت مطالعه ادامه این مطلب به درمان منیسک دیسکوئید  مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

انواع کیست های ناحیه زانو

انواع کیست های ناحیه زانو

کیست های زانو مانند کیست بیکر ، کیست مینیسک زانو یا کیست های استخوانی اطراف زانو انواع مختلفی دارند که هر کدام از آن ها در یک قسمت زانو ایجاد می شود و می توانند باعث درد، التهاب، سفتی زانو و محدودیت حرکتی زانو شوند. بر حسب محل ایجاد روش درمانی متناسب برای آن انتخاب می شود.

عوامل اصلی در ایجاد کیست زانو شامل مواردی همچون بیماری های زمینه ای و آسیب دیدگی زانو، آرتروز زانو، پارگی مینیسک، آرتریت عفونی می باشند. این موارد می توانند موجب افزایش مایع مفصلی اضافی در داخل مفصل زانو و ایجاد کیست های زانو شوند.

• کیست مینیسک (Meniscal cysts)

وضعیتی است که با تجمع موضعی مایع مفصلی (سینوویال) در داخل یا حاشیه پیرامونی مینیسک مشخص می شود که معمولاً در نتیجه پارگی مینیسک ایجاد می شود. کیست مینیسک از دلایل شایع درد داخلی زانو می باشد. سایر آسیب های مرتبط که احتمال بروز کیست مینیسک را افزایش می دهند عبارتند از: آسیب غضروف مفصلی، آسیب قبلی زانو، پارگی رباط صلیبی قدامی، دژنراتیو مینیسک که بر اثر افزایش سن ایجاد می شوند.

کیست مینیسک بیشتر در مینیسک خارجی دیده می شود.

 

• کیست بیکر ( bakers cyst ) یا کیست پشت زانو

برآمدگی است که بر اثر تجمع مایع مفصلی در قسمت پشتی کپسول مفصلی زانو (ناحیه پوپلیتئال Popliteal area) ایجاد می شود، از این رو به آن کیست پوپلیته یا پوپلیتئال هم می گویند. کیست بیکر شایع ترین علت درد زانو و تورم پشت زانو می باشد. این کیست می توانند باعث درد متوسط زانو در خلف زانو و محدودیت در انتهای حرکات زانو شوند. تقریبا هر عاملی که موجب تورم زانو و افزایش مایع  مفصلی زانو شود می تواند باعث ایجاد کیست بیکر شود. به طور کلی پاتولوژی های شایع همراه عبارتند از : پارگی های منیسک ها ، ضایعات غضروفی ، سینوویت مفصلی زانو ، آرتریت روماتویید و  استئوآرتریت زانو.

این کیست ها در کودکان نیاز به جراحی ندارند.

در افراد بالغ بدون درمان عامل زمینه ای تخلیه کیست با عود بالا همراه است.

 

جهت مطالعه ادامه این مطلب به انواع کیست های ناحیه زانو مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

شلی لیگامانی (ligament laxity)

شلی لیگامانی (ligament laxity)

رباط ها یا لیگامانها نوارهایی از بافت سخت هستند که حمایت و ثبات مفاصل را فراهم می کنند و از دور شدن بیش از حد یا پیچ خوردن بیش از حد مفاصل جلوگیری می‌کنند.

شلی لیگامانی عارضه ای است که رباط بیش از حد شل باشد و در هنگام حرکت، مفصل را در تراز مناسب نگه ندارد، در نتیجه می تواند باعث بی ثباتی مفصل شود و منجر به دررفتگی یا ناهماهنگی مفصل (subluxation) شود.

]

این عارضه در کودکان و زنان شیوع بیشتری دارد و فاکتورهایی مثل جنس، نژاد، سن ، ژنتیک و سابقه خانوادگی روی آن موثر است . علاوه براین، شلی لیگامانی درجات مختلفی دارد و همیشه کل بدن را تحت تأثیر قرار نمی دهد.

شلی لیگامانی در مواردی باعث سندرم بیش حرکتی مفصل (joint hypermobility syndrome) می شود. در این شرایط مفصل دامنه حرکت بیش از حد طبیعی دارد که علت عمده آن ضعف عضلات اطراف مفصل و یا شلی بافت نرم اطراف مفصل شامل لیگامانها و کپسول مفصلی می باشد. این عارضه ممکن است عمومی باشد (هایپرموبایلیتی عمومی مفصلی) و یا فقط شامل بعضی مفاصل باشد.

 

شلی لیگامانی می تواند زمینه آسیب و اختلالاتی دیگر نظیر کمردرد، آسیب های لیگامانی، آسیب های ورزشی و … را فراهم آورد. همچنین افراد مبتلا به این عارضه اغلب از بی ثباتی مفصلی مانند دررفتگی مکرر، نیمه دررفتگی و پیچ خوردگی، خالی شدن و آسیب مفصل زانو شکایت دارند.

علائم شلی لیگامانی

علائمی مانند رگ به رگ شدن مکرر مچ پا، دررفتگی شانه، افیوژن زانو و مشکلات کمر در میان افراد مبتلا به شلی رباط شایع است. برخی از علائم شایع این عارضه عبارتند از:

• خستگی زودرس پس از فعالیت های بدنی روزمره
• بی ثباتی مفصل
• درد مفاصل حین یا پس از حرکت
• در رفتگی یا کشیدگی مکرر مفصلی بعد از فعالیتهای ورزشی
• ابتلا به آسیب های عضلانی و اسکلتی مکرر
• افزایش دامنه حرکت مفصلی بیش از حد طبیعی

جهت مطالعه ادامه این مطلب به شلی لیگامانی (ligament laxity) مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

آسیب تاندون های اطراف زانو

آسیب تاندون های اطراف زانو

تاندون ها رشته های محکمی از بافت پیوندی هستند که عضلات را به استخوان ها متصل می کنند.

به طور کلی آسیب های تاندون عضله معمولا به علت اعمال نیروهای کششی شدید و ناگهانی به عضله در هنگام انقباض آن (به خصوص حین فعالیت ورزشی) ، ترومای مستقیم ، خستگی عضلانی  و یا گرم نکردن کافی پیش از شروع تمرین ایجاد می شود.

 

در برخی موارد نیز بیماری های مزمن ( مانند آرتریت روماتوئید، بیماری های مزمن کلیوی، دیابت، دیالیز، نقرس، لوسمی و عفونت و..) و یا استفاده از برخی داروهای حاوی ترکیبات کورتیکواستروئید و بعضی از آنتی بیوتیک ها ممکن است باعث ضعف شدن تاندون شده و یک نیروی مختصری می تواند موجب پارگی تاندون عضله شود.

سابقه آسیب اندام تحتانی و یا سابقه آسیب دیدگی قبلی عضله ، عدم انعطاف پذیری (سفتی عضلات)، ضعف عضلات، افزایش سن، عدم تعادل عضلانی نیز می توانند از علل آسیب های تاندون عضلات اطراف زانو باشند.

انواع آسیب های تاندون عضلات اطراف زانو شامل موارد زیر است:

• آسیب به تاندون عضله می تواند بصورت کشیدگی عضلانی و یا پارگی کامل و ناکامل فیبرهای عضلانی و تاندون و یا التهاب تاندون( تاندونوپاتی یا تاندونیت) باشد. پارگی های وسیع و کامل تاندون می تواند باعث آسیب های ناتوان کننده و نیازمند جراحی باشد.
• التهاب تاندون معمولاً با استفاده بیش از حد از این عضلات و یا تبدیل یک آسیب جدید به یک آسیب بهبودنیافته قدیمی در تاندون ایجاد شود. در برخی از افراد، این التهاب به دنبال یک آسیب ناگهانی رخ می دهد.
• در آسیب های شدیدتر ، ممکن است تاندون کاملا از استخوان جدا شود و یا حتی قسمتی از استخوان را همراه خود بکند، که به آن شکستگی کندگی (avulsion) گفته می شود.

علائم آسیب های تاندون عضلات اطراف زانو

• درد در ناحیه آسیب دیده : شدت درد در حین حرکت بیشتر می شود و ممکن است با تورم و یا کبودی در محل آسیب همراه باشد.
• ضعف قابل توجه در عضلات ناحیه زانو
• سفتی و تورم عضلات و مفاصل
• کاهش توانایی خم کردن زانو
• تشکیل میوزیت اوسیفیکان( استخوانی شدن بافت عضله) در سطوح شدید آسیب دیدگی
• هنگام فشار دادن یا لمس ممکن است قطعه استخوان جدا شده احساس شود

جهت مطالعه ادامه این مطلب به آسیب تاندون های اطراف  زانو  مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

محدودیت حرکتی مفصل زانو (Arthrofibrosis) پس از جراحی بازسازی رباط صلیبی قدامی

محدودیت حرکتی مفصل زانو (Arthrofibrosis) پس از جراحی بازسازی رباط صلیبی قدامی

تعداد کمی از بیمارانی که تحت جراحی های مفصل زانو مانند آرتروسکوپی، بازسازی رباط صلیبی قدامی و تعویض مفصل زانو قرار می گیرند ممکن است دچار محدودیت حرکت زانو شوند. در این بیماران با وجود روش جراحی مناسب و ظاهر رادیوگرافی خوب، بیمار از مفصلی دردناک با دامنه حرکتی کمتر از حد مطلوب شکایت دارد.

شایع ترین علت این عارضه، آرتروفیبروز یا ایجاد بافت اسکار در داخل مفصل زانو پس از جراحی است. آرتروفیبروز منجر به کاهش دامنه حرکت زانو، دردی که تا مدت طولانی بعد از جراحی باقی می ماند و در نتیجه ناتوانی بیمار در انجام فعالیت های روزانه می شود.

بیمار برای انجام فعالیت های روزمره خود حداقل نیاز به 95 تا 100 درجه دامنه حرکت دارد. معمولا محدودیت حرکت و سفتی زانو به سه صورت محدودیت در توانایی خم کردن زانو (flexion) ، محدودیت در توانایی صاف کردن زانو (extension)  و یا محدودیت در فلکسیون و اکستنشن تقسیم می شود.

 Arthrofibrosis مفصل زانو پس از جراحی بازسازی رباط صلیبی قدامی

محدودیت حرکتی (Arthrofibrosis) مفصل زانو یکی از عوارض جراحی بازسازی رباط صلیبی قدامی است. این عارضه بیشتر در بیمارانی رخ می دهد که فیزیوتراپی قبل یا بعد از جراحی را به منظور کاهش التهاب و افزایش دامنه حرکت زانو انجام نمی دهند.

 

از علل دیگر آن اشکالات تکنیکی حین جراحی مانند جلو قرارگرفتن تونل تیبیا یا فمور می باشد، و یا عوارض بعد جراحی مانند پیدایش بافت فیبروتیک قدام زانو مانند cyclops می باشد.

  

روش های درمان

تشخیص زودرس و انتخاب روش درمان مناسب نقش موثری در بازگرداندن دامنه حرکت زانو و بهبود عملکرد بیماران دارد. درمان های متعدد با توجه به شدت عارضه و با هدف بهبود عملکرد زانو، رضایت بیماران و کاهش درد که شامل درمان های غیرجراحی و یا جراحی می باشد عبارتند از:

جهت مطالعه ادامه این مطلب به محدودیت حرکتی مفصل زانو (Arthrofibrosis) پس از جراحی بازسازی رباط صلیبی قدامی مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت