ترمیم و پیوند ضایعات غضروفی زانو

ترمیم و پیوند ضایعات غضروفی زانو

غضروف مفصل زانو در انتهای پایینی استخوان ران و انتهای بالایی استخوان تیبیا یا درشت نی و در سطح پشتی استخوان کشکک قرار گرفته است و کمک می کند تا استخوان های تشکیل دهنده مفصل زانو راحت تر بر روی هم حرکت کنند.

غضروف زانو ممکن است در اثر عواملی مانند ناپایداری زانو، آسیب های درمان نشده لیگامانی، تروماهای مکرر ورزشی، فعالیت شغلی سنگین، افراد دچار اضافه وزن شدید، افزایش سن، سایش و پارگی یا ضربه تخریب شود.

 

غضروف آسیب دیده نمی تواند مفاصل را در حین حرکت محافظت کند و مفاصل ممکن است روی یکدیگر ساییده شوند و منجر به درد ، تورم ، علائم قفل شدن و محدودیت حرکتی شود و در طولانی مدت آرتروز و تخریب تریجی مفصل زانو شوند.

درمان به موقع عارضه از تغییرات دژنراتیو و تخریب پیشرونده مفصل زانو جلوگیری می کند. هدف از درمان، بازگرداندن سطح لغزشی یکنواخت در ناحیه غضروف است که در تسکین درد ، قفل شدن و تورم زانو موثر بوده و امکان بازگشت فعالیت های روزمره بیمار را فراهم می کند.

متاسفانه بافت غضروفی سلول کم و جریان خونی ضعیفی دارد، بنابراین امکان ترمیم خودبخودی ندارد.

روش های درمان ضایعات غضروفی زانو

بعضی ضایعات غضروفی زانو نیاز به درمان جراحی ندارند. در این موارد توصیه هایی در جهت مصرف مکمل های غذایی و تغییر در روش انجام فعالیت های بدنی و ورزشی به بیمار می شود تا با انجام نرمش های کششی و تقویتی سعی کند بیومکانیک زانو را تا حد امکان در وضعیت مناسب نگه دارد.

در صورت وجود ضایعات موضعی به صورت کندگی یا تکه دارای علائم یا ضایعات بزرگتر از 1 سانتی مترمربع در غضروف، معمولا درمان جراحی پیشنهاد می شود و اتصال مجدد یا خارج کردن بافتی که به طور جزئی یا کامل جدا شده است، انجام می شود. در برخی موارد نیز ناحیه آسیب دیده را با پیوند غضروف یا تحریک ترمیم غضروف درمان می کنند

انواع روش های جراحی در درمان ضایعات غضروفی زانو (Cartilage Repair and Transplantation)

• جراحی های ترمیمی ضایعات غضروفی زانو

در این روش بدن تحریک می شود تا روند ترمیمی را در محل ضایعه شکل بدهد. این روند گرچه نام ترمیمی دارد ولی بافت جدیدی که بدن بجای غضروف مفصلی و در جهت ترمیم ضایعه می سازد غضروف فیبروکارتیلاژ (Fibrocartilage)  است که ضعیف تر از غضروف مفصل طبیعی می باشد. همچنین موارد آسیب های تخریبی غضروف مفصلی را می توان با استفاده از این روش به تأخیر انداخت یا به طور بالقوه از آن جلوگیری کرد.

جهت مطالعه ادامه این مطلب به ترمیم و پیوند ضایعات غضروفی زانو  مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها: 

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

جراحی بازسازی LCL

جراحی بازسازی LCL

رباط جانبی زانو (LCL) اصلی ترین ساختار حمایت کننده در قسمت خارجی زانو است و در کنار ALL و Popliteus نقش مهمی در ثبات مفصل زانو دارند.

آسیب به LCL می تواند ناشی از نیرویی باشد که در قسمت داخلی زانو وارد می شود، زانو را به سمت خارج فشار می دهد و بنابراین در اثر کشش بیش از حد LCL ، این آسیب ایجاد می شود.

آسیب LCL را می توان با توجه به شدت آسیب در سه درجه مختلف طبقه بندی کرد:

• درجه: I کشش خفیف رباط
• درجه: II پارگی جزئی رباط
• درجه: III پارگی کامل رباط

درمان آسیب های LCL به میزان آسیب بستگی دارد.

• در موارد درجه پایین تر آسیب دیدگی LCL اغلب یک رویکرد غیر جراحی اتخاذ می شود و فیزیوتراپی به منظور کاهش درد و تورم توصیه می شود و در عین حال دامنه حرکت و قدرت عضلات اطراف زانو را بهبود می بخشد تا ثبات آن را بازیابد.
• در مواردی که پارگی کامل باشد، باعث ایجاد درد و بی ثباتی قابل توجهی در مفصل زانو شود و با درمان های غیر جراحی قابل بهبود نباشد یا زمانی که پارگی همراه با آسیب سایر لیگامان های زانو باشد جراحی به عنوان درمان اصلی مد نظر قرار می گیرد.

جراحی رباط جانبی خارجی زانو (LCL) شامل ترمیم یا بازسازی LCL پس از آسیب است.

• پارگی LCL اکثرا به همراه پارگی ACL یا پارگی ACL و PCL می باشد.

فیزیوتراپی قبل از جراحی پارگی لیگامان LCL

ممکن است پزشک ارتوپد قبل از جراحی LCL یک برنامه فیزیوتراپی را به بیمار توصیه کند. فیزیوتراپی به آماده سازی قبل از جراحی کمک کرده و پس از عمل به تسریع روند بهبودی کمک می کند. همچنین فیزیوتراپی قبل از جراحی LCL با هدف کاهش درد و تورم، تقویت عضلات داخل و اطراف زانوی و افزایش دامنه حرکات انجام می شود. همچنین لازم است ماهیچه های مفصل ران، مچ و عضلات پای مخالف و بدون آسیب تقویت شود تا از زانوی آسیب دیده پشتیبانی کند.

جراحی بازسازی LCL

در جراحی بازسازی LCL ، جراح LCL  آسیب دیده را با گرافت جایگزین می کند. گرافت مورد استفاده معمولاً از تاندونهای دیگر زانو مانند تاندون همسترینگ گرفته می شود یا از آلوگرافت (اهدا کننده) استفاده می شود. نوع گرافت مورد استفاده بستگی به شرایط بیمار و انتخاب جراح دارد.

جراحی بازسازی LCL یک روش باز است زیرا  LCL در خارج از مفصل زانو قرار دارد. به این طریق که یک برش کوچک در سمت جانبی زانو برای انجام بازسازی LCL ایجاد می شود تا پزشک جراح دید کاملی از ناحیه داشته باشد، استخوان ران و استخوان نازک نی به طور دقیق با ابزارهای تخصصی برای ایجاد تونل های استخوانی سوراخ می شوند، انتهای پیوند تاندون از این تونل ها عبور داده می شود و با استفاده از پیچ قابل جذب ثابت می شود.

زانویی که تحت عمل جراحی بازسازی LCL قرار گرفته است به مدت 6-8 هفته مهار می شود.

بازسازی رباط PLC اغلب در صورت آسیب دیدگی همزمان مورد نیاز است.

جهت مطالعه ادامه این مطلب به جراحی بازسازی LCL مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها: 

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

بازسازی رباط پاتلوفمورال

بازسازی رباط پاتلوفمورال

رباط پاتلوفمورال نوار رابطی بین انتهای استخوان ران (فمور) و سمت داخلی کشکک زانو است که در طی حرکات زانو، با مهار دامنه حرکت کشکک زانو، نقش مهمی در حفظ پایداری و جایگاه کشکک دارد. در حقیقت این رباط محدودکننده‌ی حرکات کشکک زانو به سمت جانبی است.

 

عوامل ایجاد دررفتگی کشکک زانو معمولا  عبارتند از:

• آسیب MPFL حاد در حین فعالیت ورزشی یا تصادف
• آناتومی استخوانی افراد که تحت عنوان بی ثباتی کشکک توصیف می شود
• موقعیت بسیار بالای کشکک زانو در شیار تروکلا (پاتلا آلتا)
• عمق بسیار کم شیار تروکلا
• والگوس (پای ضربدری)
• سفت بودن لیگامانهای جانبی خارجی کشکک و یا شل‌‌بودن طبیعی لیگامانها (که در خانم‌ها شایع‌تر است)

در موارد دررفتگی کشکک زانو احتمال پاره شدن یا کشیدگی شدید رباط پاتلوفمورال زیاد است. شل‌شدگی و ناپایداری رباط پاتلافمورال در نهایت می تواند منجر به آسیب به غضروف سر استخوان‌ها در زانو شود و آرتروز پاتلوفمورال و آسیب‌های جدی‌تر بعدی گردد.

هدف بازسازی رباط پاتلوفمورال

ترمیم و بازسازی لیگامان های نگه دارنده پاتلا جهت جلوگیری از عود مکرر دررفتگی کشکک، ضروری به نظر می آید. تثبیت کشکک زانو نه تنها به بیمار کمک می کند تا به ورزش یا فعالیتهای روزمره خود برگردد بلکه از غضروف زیر کاسه زانو نیز محافظت می کند تا از بروز آرتروز در این بیماران که اغلب جوان هستند جلوگیری کند.

 

جهت مطالعه ادامه این مطلب به بازسازی رباط پاتلوفمورال مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها: 

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

جراحی مجدد تعویض مفصل زانو در پی عفونت

جراحی مجدد تعویض مفصل زانو در پی عفونت

باوجود اینکه پروتزهای مورد استفاده در جراحی تعویض مفصل زانو به گونه ای طراحی شده اند که ماندگاری طولانی مدت داشته باشند، اما در برخی موارد ممکن است مفصل زانوی تعویض شده دچار مشکلاتی شده و عملکرد پروتز موجود با اختلال مواجه شود و در نهایت جراحی تعویض مجدد مفصل زانو (revision) ضرورت یابد. هدف از جراحی مجدد تعویض مفصل زانو، جبران توانایی حرکتی مفصل درگیر و درمان عوارض بوجود آمده می باشد. این عوامل می توانند شامل مواردی نظیر عفونت، محدودیت حرکت، شل شدن مفصل مصنوعی، شکستگی های اطراف زانو، ناپایداری باشند.

عفونت پس از جراحی تعویض مفصل زانو

هیچ جراحی ای بدون ریسک نیست. در درصد کمی از بیماران (1-3 درصد) پس از جراحی تعویض مفصل زانو امکان ایجاد عفونت وجود دارد. عفونت ممکن است روی زخم محل جراحی و یا در عمق زانو اطراف مفصل مصنوعی ایجاد شود. گاهی عفونت بلافاصله بعد از جراحی رخ می دهد و گاهی بعد از مرخص شدن و رفتن به خانه ایجاد می شود. در برخی موارد نیز ممکن است عفونت سال ها پس از جراحی رخ دهد.

در صورت عفونت، مفصل زانوی بیمار دردناک و دچار محدودیت حرکت می شود. حتی در صورتی که پروتز به استخوان محکم فیکس شده باشد، درد، التهاب و ترشح عفونی از زخم، انجام تعویض مجدد زانو را غیر قابل اجتناب می کند.

جراحی مجدد تعویض مفصل زانو در پی عفونت

• درصورت پیدایش علائم در کمتر از یک ماه پس از جراحی و یا بروز علائم حاد، جراحی مجدد به صورت شستشو و برداشت بافت عفونی و 4 – 6 هفته آنتی بیوتیک وریدی می باشد و پروتز قبلی خارج نمی شود.
• در صورت بروز عفونت بعد از یک ماه یا عفونت مزمن، جراحی مجدد تعویض مفصل زانو می تواند در یک یا دو مرحله انجام شود که اغلب جراحان روش دو مرحله ای را ترجیح می دهند. در این روش ابتدا متخصص ارتوپدی، پروتز قدیمی را برداشته و پس از تمیز کردن کامل مفصل از بافت های آلوده و شستشوی کامل سیمان مخصوص ارتوپدی که حاوی آنتی بیوتیک است را در محل گذاشته و زخم را می دوزد و سپس درمان آنتی بیوتیک شروع خواهد شد. پس از اطمینان از کنترل عفونت در هفته ششم به بعد، سیمان را خارج کرده و پروتز جدید را در محل قرار می دهد.

جهت مطالعه ادامه این مطلب به جراحی مجدد تعویض مفصل زانو در پی عفونت مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها: 

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

تعویض مفصل زانو با استفاده از پروتز LCCK

تعویض مفصل زانو با استفاده از پروتز LCCK

نتیجه موفقیت آمیز آرتروپلاستی کامل زانو (TKA) دستیابی به دامنه حرکت، تعادل کافی و اصلاح بدشکلی است. یکی از مهمترین نکات در جراحی تعویض مفصل زانو، انتخاب مناسب پروتز زانو است. انواع مختلفی از پروتزهای زانو وجود دارد که بنا به تشخیص پزشک معالج در جراحی تعویض مفصل زانو مورد استفاده قرار می گیرند. انتخاب نوع پروتز در جراحی تعویض مفصل زانو غالبا بر اساس فاکتورهای زیر صورت می گیرد:

• میزان دفورمیتی، انحراف و آناتومی زانو
• سن
• سطح فعالیت
• وزن
• بیماری های زمینه ای و وضعیت سلامت عمومی

پروتزهای (constrained) LCCK  

بطور کلی پروتزهای LCCK از پایداری بیشتری برخوردار هستند. در این نوع پروتز، دو جزء پروتز استم های مخصوص دارند که میله هایی فلزی است که هم در قسمت فمور و هم در قسمت تیبیبا در داخل کانال استخوانی قرار می گیرند و بین آنها یک پلی اتیلن مخصوص قرار می گیرد که باکس بزرگی دارد و مانع از ناپایداری داخلی مفصل و همچنین انحراف زانو درطول زمان می شود.

 

مواردی که استفاده از پروتز LCCK توصیه می شود معمولا شامل:

• در بیماران دچار آرتروز شدید با تغییر شکل و انحراف محور زیاد اندام تحتانی و یا همراه با ناپایداری قابل توجه، استفاده از پروتز های معمولی جهت تعویض مفصل زانو امکانپذیر نیست. در این افراد نیاز بیشتری به پایداری مفصل وجود دارد بنابراین در این بیماران پروتز های پیچیده تر به اصطلاح constrained یا پروتزهای LCCK به کار برده می شود.

• همچنین این نوع پروتزها برای آسیب های لیگامانی شدید (مانند پارگی MCL و LCL ) که در گذشته رخ داده اند نیز کاربرد دارد.

جهت مطالعه ادامه این مطلب به تعویض مفصل زانو با استفاده از پروتز LCCK مراجعه نمایید.

دکتر مهران سلیمانها: 

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت